Afkicken

Mochten jullie me gemist hebben: ik jullie ook. Helaas gebeuren er wel eens dingen in het leven die je dwingen je prioriteiten tijdelijk te verleggen. Dat betekende ondermeer even geen columns van mijn hand en van motorrijden kwam ook al niet veel. Ik had met gemak de achterbanden van de Kawa´s kunnen inspuiten met WD40 om ze lekker te laten glimmen, want asfalt en bochten zagen ze toch even niet.

Niet veel kunnen motorrijden is voor een verslaafde tweewielergek flink afzien en dan druk ik me diplomatiek uit. Een bekend drieletterwoord dat begint met een K en eindigt op een T zou mijn stemming beter uitdrukken, maar laten we het vandaag even netjes houden. In ieder geval begrijp ik nu wat een junk moet doormaken als hij een ´cold turkey´ afkickprocedure moet ondergaan. Denk maar na. Je zit noodgedwongen in zo´n blikken doos en ziet links en rechts motorrijders voorbijschieten. Airco aan of niet: je begint te zweten als een gek, het comfort van de auto kan het claustrofobische gevoel niet compenseren en een gevoel van misselijkheid maakt zich van je meester. Zou je een airbag ook als kotszak kunnen gebruiken?

Eigenlijk wil je de gashandel eens flink opentrekken, maar het intrappen van de zielige vervanger ervan (dat maffe pedaal op de grond) levert alleen maar een kreunend geluid op van te weinig pk´s die een te veel aan Koreaans blik in beweging moeten brengen. Sjees, het lijkt wel een bijna-dood ervaring. Een bijna-dood ervaring heeft echter ook een goede kant: er is altijd licht aan het einde van de tunnel. De eerste motorkilometers zitten er al weer op en het eerste ´Volvo Vtje – petje – boem boem´ - pubertje is bij een verkeerslicht weer op zijn plaats gezet. Het wordt weer tijd voor gummen – heel veel gummen. Ik spreek jullie!